Zuurbase

2. Het lichaam als buffersysteem is nuttig en wordt kwetsbaarder bij minder worden van bufferreserves.
Door een langdurige subklinische (zonder klinisch waarneembare symptomen) overbelasting aan zuur en daardoor te kort aan alkalische reserve in het interne milieu (de “binnenzee” en vocht rond de cellen) wordt het lichaam kwetsbaarder om stressoren (veroorzakers van lichamelijke stress) op te vangen en beschadigingen te herstellen.
H. MOOLENBURGH SR., de nestor van de Nederlandse natuurgeneeswijze/terreingeneeswijze, stelt: het lichaam is als een ezel die de draaglast van de bereider opvangt. De bereider kun je zien als je psyche. Breder gezien: je mag biopsychosociaal, d.w.z. lichamelijk, psychisch en/of sociaal, vaak experimentele verzurende domme dingen doen en “vallen”, het lichaam vangt heel veel voor je op, zodat je weer snel op kunt staan en verder kunt gaan. Het lichaam is hierbij in staat flinke klappen op te vangen, al dan niet met littekens tot gevolg. Subklinisch vindt er hiertoe van alles plaats in het interne milieu van het lichaam om het overleven van de cellen zo goed mogelijk te waarborgen. Uiteraard dienen wij niet moedwillig met forceringen misbruik te maken van ons lichaam en ons lichaam wel die rust te gunnen die het nodig heeft om te herstellen. Als wij ons lichaam onnodig teveel belasten met onze biopsychosociale experimenten kunnen we beter zeggen dat ons lichaam last heeft van ons dan dat wij zeggen last te hebben van ons lichaam. Verantwoord experimenteren met zekere risico’s brengt ons uiteraard wel verder in het leven. Volg je intuïtie, maar houd wel je hoofd erbij! Het je onnodig teveel en/of te langdurig geforceerd manifesteren als individu gaat gepaard met onnodig teveel en/of te langdurige zuurverhoging.

Het belang van het bevorderen van een gezonde zuurgraad in het intern milieu ten bate van gezonde celfuncties
Het interne milieu is de binnenzee, het vocht tussen de cellen. De gezondheidstoestand van alle cellen is afhankelijk van de kwaliteit van het interne milieu. De cellen krijgen hun voedingsstoffen van het interne milieu en staan hun afvalstoffen af aan het interne milieu. Het interne milieu dient ongeveer constant te zijn voor wat betreft de hoeveelheid mineralen, water, zuurstof, koolstofdioxide, glucose, vetzuren, aminozuren (onderdelen van eiwitten, waaruit ook weer eiwitten opgebouwd worden), temperatuur en zuurgraad. De zuurgraad wordt biochemisch (biochemie is de chemie in het lichaam) uitgedrukt in een pH van 0 tot 14. Een citroen, die zuur is, heeft een lage pH. Een pH van 7 is chemisch neutraal. Een pH iets boven de 7 is in ons lichaam neutraal. Bij een ernstig verstoord intern milieu gaan de cellen dood. Wil je cellen een lange tijd in leven houden in een laboratorium dan kan dat beter in een alkalisch (tegenovergestelde van zuur) milieu rond de cellen. Een milieu met een te sterk afwijkende pH is een extra belasting voor de cellen. De zuurbelasting is niet overal in het gehele lichaam hetzelfde. Op sommige plaatsen in het lichaam en op sommige momenten is wat meer zuur juist gunstig. Op de huid en sommige slijmvliezen, in de maag en in de urine kan zuur nuttig zijn i.v.m. bv. uitscheiding van zuur en tegengaan van bacteriëngroei. Bij lichamelijk, psychisch en/of spiritueel actief grenzen opzoekend je manifesteren als individu bevordert een wat zuurder intern milieu. Innerlijke rust bevordert weer een minder zuur intern milieu. Een onnodige te grote en/of te langdurige verzuring vermindert de zuurbase-buffer en kan de werking van enzymen en stofwisseling in de cellen ondermijnen. Verstoorde werking van de celstofwisseling kan tot gevolg hebben dat er een verhoogde kwetsbaarheid is om ziekten te krijgen. Veranderingen die stress met zuuroverbelasting veroorzaken dienen gebufferd en opgevangen te worden bij het laten plaatsvinden van gezonde cel-opbouw, -functie en -in stand houding, -afbraak en –opruiming, kortom bij het voortdurend wisselen van de stof.
Deze celfuncties kunnen we aardig vergelijken met de werking van de 3 guna’s (hoedanigheden) uit het hindoeïsme: Rajas (actie en opbouw), Sattva (balans en harmonie) en Tamas (de eveneens noodzakelijke afbraak).
Het zou mooi zijn als wetenschappelijk de epigenetische invloed van zuur in het interne milieu onderzocht zou worden. Epigenetisch gaat om de wisselwerking tussen het DNA (en het aflezen hiervan) en de leefomstandigheden. De leefomstandigheden kunnen gepaard gaan met minder of meer zuur(over)belasting.

P.H. Meuwese, Hilversum 16022016